donieść się

См. также в других словарях:

• donieść się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}donosić się {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• donosić się – donieść się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o docieraniu do odbiorców odgłosów, dźwięków lub wiadomości: dochodzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Informacja o strajku doniosła się do dyrektora bardzo szybko. Znad rzeki donosił się śpiew harcerzy. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• donieść — dk XI, donieśćniosę, donieśćniesiesz, donieśćnieś, donieśćniósł, donieśćniosła, donieśćnieśli, donieśćniesiony donosić ndk VIa, donieśćnoszę, donieśćsisz, donieśćnoś, donieśćsił, donieśćnoszony 1. «przynieść, dostarczyć do określonego miejsca;… …   Słownik języka polskiego

• poskarżyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} donieść na kogoś, kto zrobił coś złego, obwinić kogoś o coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poskarżył się, że brat go wygonił z pokoju. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• doniesienie — n I 1. rzecz. od donieść. 2. lm D. doniesieniesień «to, co doniesiono, zakomunikowano» a) zwykle w lm «wiadomości, zawiadomienia» Wyczerpujące, szczegółowe doniesienia. Doniesienia prasowe o przebiegu walk. Doniesienia ze sportu. b) «oskarżenie,… …   Słownik języka polskiego

• gęba — 1. pot. (Biec, iść, pójść, lecieć, polecieć itp.) z gębą, z jęzorem, z pyskiem a) «natychmiast powiadomić kogoś o czymś; donieść, naplotkować» b) «iść do kogoś z wymówkami, z awanturą, z krzykiem»: Na drugi dzień Kisiel złapał mnie na ulicy i z… …   Słownik frazeologiczny

• poskarżyć — dk VIb, poskarżyćżę, poskarżyćżysz, poskarżyćskarż, poskarżyćżył to samo, co poskarżyć się w zn. 1 Poskarżyć na kogoś. poskarżyć się 1. «donieść o kimś coś złego, obwinić kogoś przed kimś o coś» Poskarżyć się ojcu na brata. Poskarżyła się… …   Słownik języka polskiego

• zameldować — dk IV, zameldowaćduję, zameldowaćdujesz, zameldowaćduj, zameldowaćował, zameldowaćowany 1. «złożyć meldunek, sprawozdanie, raport; zawiadomić, oznajmić, donieść, zaanonsować» Zameldować dowódcy wykonanie rozkazu. Zameldować o przebiegu sprawy.… …   Słownik języka polskiego

• dowlec — dk XI, dowlecwlokę, dowlecwleczesz, dowlecwlecz, dowlecwlókł, dowlecwlokła, dowlecwlekli «wlokąc donieść, dostarczyć do określonego miejsca» Z trudem dowlokła ciężki toboł do domu. dowlec się «z trudem, wolno dojść, doczołgać się, dojechać do… …   Słownik języka polskiego

• zakapować — dk IV, zakapowaćpuję, zakapowaćpujesz, zakapowaćpuj, zakapowaćował, zakapowaćowany 1. pot. «wydać, zdradzić kogoś; donieść na kogoś; zadenuncjować» Zakapować wagarowiczów przed nauczycielem. Zakapować na kolegów. 2. pot. «zrozumieć, pojąć coś,… …   Słownik języka polskiego

• iść [pójść, lecieć, polecieć i in.] z gębą [językiem, jęzorem, ozorem] — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} iść, pójść naskarżyć, donieść na kogoś; donosić, szybko powiadamiać kogoś o czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zauważyła, że brat podkrada cukierki i poleciała z… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień